7 oktober 2012 – Kardinge – Het hoge Noorden, daar is voor ons het shortrack seizoen gestart. Om alvast een beetje te acclimatiseren hebben we besloten een tweetal nachten te bivakeren in De Wilp, een gehucht tussen Thialf en Kardinge. Knus genieten van de boerse geneugten op een camping bij de boer waar deze boer zijn vrouw al lang gevonden heeft. ‘S-avonds
met z’n alle voor het kleine zelf meegebrachte TV tje hangen, z’n retro toestelletje, om The Voice te kunnen volgen. Dat lukte aardig tot dat ik besloten had dit op Digitenne draaiende toestel op een ander beeldscherm formaat probeerde te krijgen waardoor we naast de “commercial break” ook een deel van deze door Martijn Krabbe gepresenteerde show hebben moeten missen. Na een Haags kwartiertje eindelijk weer beeld, wel in het oude 4:3 formaat! De eerste nacht werden we wakker gehouden door het gekletter van de aanhoudende regen die voor een behoorlijk kabaal op het aluminium caravan dak zorgde, maar dat was niet het enige geluid waardoor we moeilijk de slaap konden vatten. Ook een paar tochtige koeien lieten aardig van zich horen. ‘S-ochtends eerst door het sompige gras en blubber naar het toiletgebouw gewaand en daarna lekker genieten van een ontbijtje in onze caravan. Nu moet je niet denken dat die caravan er net zo romantisch en knus uitziet als dat busje van Yvonne Jasperse. Dit gehuurde geval is al vele jaren afgeschreven heeft hopelijk z’n geld opgebracht en biedt ons niet meer en minder een dak boven ons hoofd. Na een praatje op het erf met de boer over koetjes en kalfjes gaat voor ons het zaterdag programma aanvangen.
Met drie dames om me heen had ik weinig keus en vooral kans om dit keer ook mij ideeën, hoe je een zaterdag kunt doorbrengen als je niet aan het schaatsen bent, in te brengen. We gaan winkelen in de stad Groningen! Eerst geld pinnen! Een dagje dus vertoeven met hip, hop, en andere moderne muzieksoorten hoe die tegenwoordig ook mogen heten die deze winkelketens, die ik zelf nooit op mij lijstje had gezet om te bezoeken, tegenwoordig verspreiden via hun geluidinstallaties. Winkel in en winkel uit! Voor de dames een geslaagde dag, ik weer heel wat eurotjes lichter en na afloop van het geslenter eindelijk tijd om even te genieten van een welverdiende Weize bier in De drie gezusters op de grote markt. Weer op weg naar onze camping in De Wilp mogen we ook onderweg genieten van het boere Groningse landschap, bij thuiskomst de koeien weer gedag mogen zeggen en kunnen we deze avond weer knus op de caravan bank onder uitgezakt ontspannen voor de buis. Zondag ochtend vroeg uit de veren om ons om 9 uur te melden op de ijsbaan Kardinge. Emma mag daar weer verschijnen voor haar eerste shorttrack wedstrijd van dit seizoen samen met teamgenootje Constanze. Het is voor zo’n eerste wedstrijd behoorlijk druk en vele rijders wagen zich dus met weinig tot geen recente ijsvoorbereiding op dit Groningse ijs. Zelf ga ik met Sara het schaatsseizoen openen op de 400 meterbaan. Voor mij toch weer even onwennig na de laatste keer in Inzell voor het eerst op klappers te hebben gestaan. Sara vindt dit boere Groningse ijs maar traag en vlamt dus nog niet echt op d’r Speers. Aan het materiaal kan het niet liggen maar meer aan de barre ijskwaliteit die net als De Uithof te kampen heeft met veel zand er op en er in alsof hier ook onlangs nog een knollen rees van viervoeters heeft plaats gevonden. Het is denk ik ook de enige ” hoog baan” …een baan in het hoge noorden, die een paar meter beneden NAP ligt en dus niet die eigenschappen heeft die je wenst en het gebrek aan snelheid bij jezelf kan opvijzelen.
Na deze uitspattingen op de 400 meter baan waar ik nog moeite heb gedaan een conversatie te volgen met een Groninger, wat echt niet mee valt met z’n dialect, ben ik weer terug in de ijshockey hal. Gezellige muziek klinkt uit de spiekers, deed me denken aan gisteren, maar nu geen winkelend publiek maar rappe shorttrackers die hun rondjes rijden en een gevecht tentoon spreiden op het ijs. Machtig mooi om te zien, wederom weer een spektakel waarbij het ook bij je zelf gaat kriebelen en je de neiging krijgt om zelf de ijzers onder te doen en ook in de ring te springen*. Maar ik weet beter, deze carrière heb ik gemist, hier moet ik niet meer aan beginnen! Genieten dus van het spel en de jeugd hun ding laten doen. Zo’n dagje shorttrack is met recht een dagje: lekker rondhangen, kletsen met de vele ouders van andere verenigingen, afgelopen zomer vakantievermaak doornemen, ervaringen uitwisselen en het wedstrijdprogramma van het komend seizoen bespreken. Waar maken we er een lang weekend van? waar overnachten we ? tips uitwisselen, kortom de dag schiet voorbij. Voor onze DKIJV dames geen plaats op het podium, was ook niet verwacht, maar we mogen toch spreken van een goeie inzet, mooie gevechten en we zien vol vertrouwen het komend weekend in Turnhout tegemoet waar Laura Otting ons team komt versterken.
Een vader van een schaatsende dochter
Michel
* opm. red.: er is tegenwoordig een mogelijkheid om als master weer te shorttracken. Dit kan als gastrijder bij IHCL (leiden) interesse? info@dkijv.nl
