Amsterdam 5 en 6 januari 2013 – Toen de uitnodiging bij ons in de bus kwam was ik natuurlijk dolblij dat ik mee mocht doen aan het NK shorttrack. Maar het duurde wel even voordat ik dat besefte. Ik las het eerst zelf toen geloofde ik het nog niet en liet ik het mijn moeder lezen en die zei “ja” het staat er echt! Ik was dolblij en sprong door de keuken. Er was alleen een probleem, ik
kon nog maar één keer trainen. Het probleem was al opgelost toen we een mailtje kregen dat er op maandag en vrijdag ochtend om 7:45 extra trainingen waren. Het jammeren is daar alleen van “ het was kerstvakantie” en als ik aan de kerstvakantie denk, dan denk ik aan uitslapen en niet om dan om 6:45 op te staan. Maar goed, de trainingen gingen niet erg goed want ik viel vaak en was bang om in te halen. Maar wat mensen vaak zeggen is van vallen leer je. En dat merkte ik wel want in de loop van de trainingen ging het steeds beter.
Toen ik op weg naar het NK was dacht ik; ik denk dat ik geen pr’s ga rijden omdat ik er pas nog veel van af heb gereden. Maar ik dacht ook weer: ik ga gewoon alles proberen!
Het inrijden ging best goed maar toen ik het ijs op ging schok ik wel van al die grote meiden die daar ook reden. Ik was zeker de kleinste deelnemer die mee deed. Maar klein is fijn zeggen ze vaak. Tijdens het inrijden draaiden de DJ ook vast warm en er klonk harde muziek en de lichten flitsten ook over de ijsvloer. Het is wel even wat anders dan een KNSB-cup wedstrijd die ik normaal rijd. Na het inrijden kwam de openingsceremonie en het Wilhelmus werd gestart. Ik zat toen al in de heat box ( dat is een ruimte waar je in zit om je klaar te maken voor de wedstrijd ). Ik was zo gespannen dat ik vergat om op te staan en mijn helm af te doen.
Ik zat in de tweede rit van de 1000 meter. Tegen mensen waar ik van dacht dat ik zou
verliezen. Maar tot mijn verbazing ging het best goed en kreeg ik bijna geen verzuring. En ik haalde nog een meisje in en werd 3de. Toen ik van het ijs af kwam zei Ger, mijn coach, ik denk dat je rond de 1.49 zit. Ik geloofde hem eigenlijk niet omdat ik een pr had staan van 1.54.5. Toen ik mijn tijd op het bord zag verschijnen zag ik dat er echt 1.49,3 stond. Ik was dolblij want dat betekende een pr en niet alleen een pr maar ook en club record want dat stond op 1.51 op naam van Constanze Kluivers. Ik was tevreden over mijn rit. Maar mijn trainer zij dat ik als ik iets meer door was gegaan dat ik dan zelfs de tweede ook nog in had kunnen halen. Ik was blij dit te horen want ik dacht dat ik laatste zou worden van alle deelnemers. Op de 1000 meter had ik de 6e tijd maar omdat ik 3de was geworden kon ik hoogstens nog 9e worden dus ik stond 9e in het klassement van de duizend meter. De 500 meter ging ook best goed. Ik werd 3e en had een pr van een seconde. Maar ik was er toch niet helemaal tevreden over want ik had er meer uit kunnen halen. Toen ik klaar was met deze twee ritten vielen alle zenuwen van mijn schouders af. Ik hoefde vandaag alleen nog maar een relay te rijden. Een relay is dat je elkaar moet afduwen en met elkaar moet meerijden. Dit doe je dus in een team. Dat team bestaat uit 4 mensen. Mijn team, het team van Gewest Zuid Holland, bestond uit: Constanze Kluivers, Maureen Onderwater (YVZ), Silke van Riel (YVZ) en ik natuurlijk. Onze relay was erg spannend want we moesten tegen een team dat een seconde slomer was als wij. Het was een spannende strijd want de ene keer reden wij voor en de andere keer hun. Maar uit eindelijk door de snelle eindsprint van Maureen werden we tweede en waren we door naar de finale die de volgende dag op het programma stond. De rest van de dag zag ik vanaf de tribune de toppers zeer spectaculaire inhaal actie maken in hun ritten. Super spannend waren de meeste races. En natuurlijk zag ik ook Jorrien ter Mors in haar 1500 meter dat ze het hele veld een ronde lapte. Super gaaf!
Zondagochtend dacht ik we gaan vandaag weer knallen! En dat deed ik ook. Ik moest deze
keer een 777 meter tegen Maureen en dat is een zeer geduchte tegenstander. Omdat als ik niet tegen haar moet meestal sneller rijd maar alle keren dat ik tegen haar moest verloor ik. Deze keer jammer genoeg ook. Maar ik had wel weer een pr van 3 seconde en ik heb ook daar mee mijn clubrecord aangescherpt. Nu stond er alleen voor dit NK alleen nog de relay op het programma. Dit werd in de middag gereden. We schatte onze kansen om 3de te worden klein in want in de clubs waar we tegen moesten zaten veel snellere kinderen en ook een paar medaille winnaars. Uiteindelijk na een rit waar we heel erg ons best op hadden gedaan werden we toch 4e. Maar naar de afloop van onze rit waren we alle 4 dik tevreden. Met dit tevreden gevoel kijk ik ook terug op het NK 3 keer gestart en 3 pr’s en uiteindelijk 12de in het algemeen klassement, dat is toch een mooi resultaat en daar ben ik ook dik tevreden mee! En dit NK was een fantastische ervaring voor mij. En ik ben super blij dat ik hier aan mee heb mogen doen
Emma van Zuijlen
