De Uithof – zondagavond – 15 november 2015. Jelle, Fabian, Cathelijne, Mariska, Hugo en Roel maken letterlijk en figuurlijk meters.
Cathelijne vd Giessen treedt aan bij de meisjes pupillen en kwam, zag en overwon: Goud! in haar klasse DPA. Da’s natuurlijk het best mogelijke resultaat. Nu nog eventjes meer-durven(?) en dan rijd je behalve ‘gewoon goud’ ook iedereen op achterstand en komen de andere meiden in toekomstige races over de finish als je zelf al aan de chocolademelk zit.
Jelle Rieff HPA en Fabian Radt HPB starten bij de pupillen-jongens. Aan de top van HPA dit seizoen speelt er veel ‘achter de schermen’.
Deze jongens barsten zowat uit elkaar van ambitie; zowel in het hier-en-nu als met het oog op de komende overstap naar junioren-C waar limieten voor ijsfaciliteiten moeten worden gereden en de entreebewijzen naar de gewestelijke selectie worden vergeven. Geen enkele kans op presteren wordt onbenut gelaten en ondergetekende weet uit first-hand dat ook voor deze big-price de jongens de baan op komen met als enige missie scoren via de strategie: de wedstrijd vanaf het startschot ‘hard maken’. Jelle doet ook nu weer enthousiast mee en dat is zeer prijzenswaardig; hij houdt steeds langer stand en daarmee onderstreept hij zijn goede ontwikkeling maar in dit geweld moet hij uiteindelijk nog even passen.
Fabian had een verwachting van het vermoedelijke wedstrijdverloop en zette in op het direct vanaf de start innemen van een goede positie (4-6), deze te behouden -en zo nodig te ‘bevechten’.
Op snelheid rijden is op zich wel aan Fabian besteedt dus dat ging heel lang goed. In de 7e ronde, en nog steeds op positie 4 liet echter zijn voorganger een gaatje vallen. De tempowisseling die daarmee ontstond en de benodigde versnelling om weer bij te komen was teveel van het goede; niettemin Zilver HPB!
Daarna Mariska van Zon bij de dames-junioren.
Mariska is op de baan net zo lief als daarbuiten (tenminste, dat vind ik).
Je mengen in, of aangaan van strijd is eenvoudigweg niet helemaal des Mariska’s, dus. Ik sprak naast de baan Mariska’s moeder en ook Mariska was met een duidelijk doel aangetreden; zichzelf testen en de gelegenheid aangrijpen om de vele meters helemaal te spenderen aan ’technisch’ rijden.
Dat is heel goed gelukt!; vanaf start tot finish constant gereden en het strijdtoneel vooraan gelaten voor wat het is.
Hugo Uijlenbroek (heren junioren) wil wel, maar DENKT soms niet te kunnen… Nou, ik denk dat-ie wel zeker kan hoor, en gisteren onderstreepte hij dat ook.
Verleden week liet hij zich nog ontglippen dat hij met het oog het veiligstellen van zijn ijsfaciliteiten (voor volgend seizoen) zich maar beter zou gaan richten op de super-sprint “want die 30 seconden ga ik toch niet van die 3.000 meter afrijden”.
Echt wel Hugo, die ga jij er makkelijk afrijden. Dat de jongemannen van Gewest-ZH uiteindelijk ook als team plannen hebben met het podium, tja, da’s niet meer dan logisch.
Het marathon-feest is dan nog niet afgelopen want als kers op de taart staat vervolgens Roel Boek aan de start voor 60 ronden. Puur machtsvertoon. Het is al fantastisch om Roel te zien trainen, maar helemaal mooi is het om hem ook te zien excelleren in een wedstrijd dus deze kans konden echt niet aan ons voorbij laten gaan.
Alsof Roel het ijs niet eens raakt, maar er net even wat boven zweeft. Sierlijk, elegant. Door te kijken naar degenen die het echt heel goed kunnen kun je (zelf) ook veel leren, en dat is dan een mooi meegenomen extra training. Behalve een feest voor de ogen is het ook het spelletje dat Roel uitstekend snapt en vanaf de tribune zie je bijna een verhaal als een spannende jongensroman aan je voorbijtrekken.
De mannen van team Groene Hart verdelen uiteindelijk de prijzen maar zij zijn de status van volstrekte amateur volgens mij al wel een beetje voorbij.
Bij de Masters gelukkig 🙂 geen DKIJV-ers want zoonlief Kanjer moest nu echt snel naar bed; ’s ochtends had hij er immers ook al een stevig ochtendprogramma opzitten met zijn shorttrack-competitie.
“Leuk he, pap?”
Antwan Radt
Mooi enthousiast verhaal Antwan!!