Vrijdagochtend 24 januari moesten wij vroeg verzamelen om te vertrekken naar Erfurt. We zaten verdeeld over twee busjes en een auto met Leon, Thijs en Otto in de achtervolging die een paar uur later vertrokken.
Vrijdag
Eskimo en Pringles
We hadden een lange autorit van ongeveer 7 uur in het vooruitzicht. Ieder had zijn eigen manier om deze rit te overleven. Lieke viel als een Eskimo met haar capuchon over haar hoofd en haar jas in haar nek al na een half uur in slaap. Om 11 uur was het voor Floor, Lieke en Mariska Pringles-tijd en werd de eerste Pringles-bus van de voedselvoorraad opgegeten.
Om de twee uur stopten we even bij een tankstation voor een pauze. Traditiegetrouw probeerde iedereen bij de toiletten onder het kinderpoortje door te kruipen om zo niet 70 cent te hoeven betalen. En ook Leon hield zich bij zijn tradities en bestelde een braadworst om dit weekendje Duitsland goed te beginnen.
Gladde ijs
Na de lange autorit, waarin de oncomfortabele houding zorgde voor veel rug en nekpijn moesten we met al onze bagage naar de derde verdieping van het hostel. Na even pauze gehad te hebben vertrokken we lopend naar de ijsbaan voor onze eerste training, waarbij we op het idee kwamen om voor volgend jaar elektrische stepjes te gebruiken zodat we minder hoefden te lopen. We kwamen binnen in de altijd mooie ijsbaan van Erfurt. Het ijs is een stuk gladder dan de Uithof en hierdoor gleed Meerle al uit en belandde ze in de boarding in het eerste rondje van de training. Naast het gladde ijs hadden we ook last van de hermetisch afgesloten ijshal waardoor iedereen last had van een zuurstoftekort, gelukkig had Thijs zich daarop voorbereid door een fietspompje mee te nemen.
Wraps & Uno
Na de training waren we allemaal erg hongerig, en gelukkig konden we aanschuiven bij het lekkere eten van Martine. De pasta avond was dit jaar vervangen voor wraps. Een grote verandering aangezien het menu de afgelopen 6 jaar niet is veranderd, het eten was heerlijk, we konden onze eigen wrap bouwen met bonen, gehakt, sla en nog veel meer lekkers. Echter was de honger bij sommigen zo groot dat uit pure wanhoop de bak met kale mais werd leeg gelepeld.
Aan het einde van de avond speelden we nog met zijn tienen een luidruchtig potje Uno waar het hele hostel van heeft kunnen meegenieten. Rond 22.30 kwam Ansu veteraan Otto nog melden dat de jongens al gingen slapen om zich optimaal voor te bereiden op de zware dag, want ja, als veteraan takel je toch langzaam af. Rond 23:00 besloot iedereen te gaan slapen want de volgende dag hebben wij een zware dag met een 500 en 1500 meter.
Zaterdag
Zaterdagochtend ging om 7.30 de wekker voor het ontbijt. Voor de echte Erfurt-veteranen was dat natuurlijk veel te vroeg, dus sloten zij iets later aan bij het ontbijt.
Om 9.15 vertrokken we met alle beenspiermusketiers richting de Gunda Niemann-Stirnemann Halle om nog een laatste training af te werken voordat de Internationaler Vereinswettkampf losbarstte. Na een paar laatste oefenstartjes op het snelle ijs in Erfurt, en het testen van de schaatsen op hoge snelheid was het alweer tijd om terug naar het hostel te lopen om te lunchen.
Nadat iedereen zijn lunch achter de kiezen had vertrokken we zaterdag voor de tweede keer naar de schaatsbaan, want om 13h stond iedereen in topvorm aan de start van de 1e 500 meter, en werd er door sommige een PR gereden.
De 2e afstand die op zaterdag gereden werd was voor iedereen, behalve voor Leon, een 1500 meter. Leon reed namelijk een 5km! Ook hier werden er een aantal PR’s gereden, maar bij de Erfurt-veteranen ontbrak helaas de topvorm.
Na de wedstrijden gingen Thijs en Otto het centrum van Erfurt in om in een speelgoedwinkel, genaamd SPIELE MAX, een mascotte (zie foto) te kopen voor de Ansu wedstrijdgroep. Deze mascotte kreeg uiteindelijk de naam “Paulus”, vernoemd naar onze geliefde trainer en coach Paul Rutte.
Om 19 uur was er gereserveerd bij de heerlijke Italiaan waar de Ansu wedstrijdgroep al jaren naar terug komt. Er werd genoten van heerlijke pizza’s en pasta’s, maar toch lukte het niet iedereen om hun bord leeg te eten. Gelukkig waren Nerena en Leon ook mee uit eten, want na een competitie wie de meeste overgebleven pizza op had gegeten was het tijd om weer naar het hostel te gaan.
In het hostel werden er voor het slapen gaan nog spelletjes werden gespeeld, schaatsen geslepen, en werd er door sommelier Paul een fles rode wijn uit de streek ontkurkt voor alle trainers en begeleiders.
Na een gezellige avond gingen alle talenten op tijd naar bed, want zondag begonnen de wedstrijden al om 10 uur ’s ochtends.
Zondag
Op de laatste ochtend, zondagochtend, ging de wekker erg vroeg af. Amanda was vergeten om de wekker voor de zondagochtendwedstrijden uit te zetten, waardoor er een paar meiden om kwart voor 5 al wakker waren. Toen we met zijn allen stipt om half 8 aan het ontbijt zaten en daar lekker gegeten hadden, werd het tijd om de spullen in te pakken en voor het laatst te voet naar de ijsbaan te gaan. Hier werden de 500 en 1000 voor de junioren C verreden en de 500 en 3 kilometer voor de junioren B en ouder. Daarnaast had Leon met de grote meerkamp de 1500m en 10km. Nadat iedereen zijn twee afstanden had gereden, met voornamelijk goede resultaten, moest iedereen nog 15 minuten wachten op Leon die in zijn eentje 25 rondjes ging rijden. Aan het einde van zijn geweldige race werd Paulus de beer (de mascotte) ook nog voor hem op het ijs gegooid.
Om kwart over 12 was het weer tijd om naar huis gegaan. Na zes uur in het busje te hebben gezeten, waarvan wij in ons busje vier uur UNO hebben gespeeld, kwamen we aan bij het clubhuis. We kunnen weer terugkijken op een gezellig en sportief kamp!
Uw verslaggevers,
Jennifer, Nienke, Mariska en Otto
Want een leuk verslag! Ik kijk terug op een mooi weekend!
Leon