Woensdag 16 februari stond een groep van 14 enthousiaste schaatsers op Schiphol voor een vlucht naar Stockholm-Arlanda. Helaas moesten Rob en Annechien deze reis verstek laten gaan. Na een goede vlucht werden we opgewacht door onze twee Zweedse gidsen Magnus en Björn. In een verlaten aankomsthal kregen we onze schaatsspullen (tas, schaatsen, veiligheidsmateriaal en stokken) uitgedeeld en was het omkleedtijd in de grootste “kleedkamer” die we ooit gehad hebben, de aankomsthal van het vliegveld …., want hierna zouden we direct gaan schaatsen.
Na wat gestoei en gevogel met spullen, riempjes en lagen kleding konden we de busjes in, op weg naar Sigtuna voor een ‘wenrondje’. Een kleine ronde (ca 33 km) om te wennen aan de schaatsen, uitrusting en al in de schaatssfeer komen.
Door eerder gevallen sneeuw en een temperatuur boven nul lag er op enkele plekken water op het ijs, wat het weer spannend maakte. Scheuren waren lastig zichtbaar en als je een dweil maakt, ben je gelijk goed nat. De “skistokken” komen goed van pas om je evenwicht te bewaren en over slechte stukken te langlaufen. Er enkele uitglijders gemaakt op relatief droge stukken.
Na deze eerste schaatstocht ging onze reis verder naar onze verblijfsplaats, een sporthotel in Eskilstuna.
Dag 2
Na een nachtje wennen aan de bedden klaar voor dag 2. Een stevig ontbijt, lunch klaarmaken, spullen pakken en de bussen in, op weg naar Sundbyholm dat op circa een half uurtje rijden lag. Het meer Mälaren is zo groot dat je niet verbaasd hoefde te zijn dat er een binnenvaartschip voorbij kwam varen. Dit zorgde ervoor dat de route op een aantal punten aangepast moest worden, omdat zwemmen niet op ons verlanglijstje stond.
Af en toe een pauze bij een mooi eilandje, waar we dan op onze ‘apenrots’ konden bijtanken en van het uitzicht te genieten.
Deze dag hadden we een enorme pechvogel. Wim werd vanuit stilstand een scheur ingeblazen en kwam ten val (ter hoogte van 20-25 km). Hij vermoedde dat zijn schouder uit de kom was en weer terug was geschoten. Hij wilde en kon verder schaatsen, weliswaar zijn arm ondersteunend en toch eigenwijs zijn eigen stokken vasthoudend.
Deze tocht was voor iedereen ca 58 km, behalve voor Marcel, die heeft ruim 60 km geschaatst door extra rondjes te rijden.
Teruggekomen in het hotel constateerde Wim dat zijn arm toch wel erg dik en blauw werd, dus besloten we dat het toch wel verstandig was om naar de Eerste Hulp te gaan. Samen met de bus van Magnus op pad, de heenweg duurde langer dan de terugweg (Google Maps had wat moeite)…
Bij de Eerste Hulp zagen ze wel de noodzaak om een röntgenfoto te maken. Daaruit bleek dat Wim zijn bovenarm vlak onder de schouderkop had gebroken. De dokters en verpleegkundigen waren verbaasd dat Wim met een gebroken arm toch 35 a 40 km nog had geschaatst. “You are Dutch, right? That explains the ice skating”, kregen we te horen.
Opereren werd wel aangeraden, maar hoefde niet stel-op-sprong in Zweden, dus met een mitella en ‘pretpillen’ mocht Wim de Eerste Hulp verlaten. De rest van de groep had zich grotendeels teruggetrokken, nagenieten en bijkomen van dag 2.
Dag 3
Dag 3 begon met een lekker ontbijt en bijpraten met Wim, gevolgd door met de bus naar het meer Båven. Stefan wilde de uitrusting van de gidsen uittesten, want ik ga schaatsen en ik vergeet… mijn ijzers. Gelukkig had Magnus nog een setje van het juiste type ijzers en konden we op pad. (Wim ging wandelend de buurt verkennen en zaken regelen zodat in Nederland naar zijn arm gekeken kon worden.)
Tijdens de onze schaatstocht zijn we tijdens de lunch weer op een apenrots geklommen en werd er een vuurtje gemaakt om worstjes te grillen. Lekker genieten van het vuurtje en het zonnetje.
Na de pauze splitsten we ons op in twee groepen; de verder & snel groep en de relax & rustig groep. Zo kwam een ieder aan zijn/haar schaatstrekken.
Daar op het meer Båven wisten we wel dat er stormen in Nederland waren, maar merkten er weinig van, behalve de appjes en nieuwsberichten die we van verschillende kanten kregen. Dat zorgde ervoor dat er her en der zaken op afstand geregeld moesten worden qua reparaties etc.
Dag 4
Hetgeen wij van storm Eunice kregen, was een laagje sneeuw. Dag 4 begonnen we in een witte wereld. Na het ochtendritueel op weg naar Kvicksund om daar het Malar meer verkennen.
Wat was deze tocht gaaf! Lekker schaatsen EN met sneeuw kunnen spelen. Af en toe zorgde de sneeuw wel voor een verrassing en kon het zijn dat je even uit evenwicht werd gebracht of een kleine dweil maakte.
Na een sneeuwengelen wedstrijd (die werd gesaboteerd door degene die door de jury als winnaar werd uitgekozen 😉) tijd voor een bakkie met wat te eten en een heerlijk zonnetje.
Daarna nog heerlijk verder geschaatst, Genieten met de hoofdletter G. Wat een gave tocht, met goed gezelschap en heerlijk weer!
Dag 5
Dag 5, de laatste dag was snel aangebroken. Een deel van de groep koos voor een laatste schaatstocht en het andere deel ging wandelen in de omgeving van het hotel waar een wintersportgebied was.
Moe, maar heel voldaan en met buikspierpijn van het lachen onderweg naar Nederland.
Wim en Stefan, ontzettend bedankt voor het organiseren van deze reis. Een ervaring om nooit te vergeten!
Uw verslaggevers,
Edwin en Annewil
Hallo Zweden gangers, via inside info hoor je meer over jullie reis dan uit het stukje is op te maken. maar dat het weer een succes was mag duidelijk zijn.