Birgit – van schaatsles naar WK

Belevenissen opgetekend door Birgits vader.

Als ouder sta je er niet bij stil hoe je kinderen zich ontwikkelen in hun sport. En dat is maar goed ook, anders hadden we misschien wat neutraler naar de sportieve aspiraties van onze kinderen gekeken. Maar het liep behoorlijk uit de hand, zo weten wij nu.

We hebben het geluk gehad telkens mogelijkheden te organiseren om onze kinderen te ondersteunen en te volgen in hun shorttrack-carrière. Het begon met Fabian en werd voortgezet door Birgit.

Makkelijk is het niet. Prestatiedruk speelt een rol. “Als je het maar leuk hebt” is goedbedoeld, maar soms misplaatst. Zo stonden we eens met onze puberdochter bijna 700 kilometer van huis, de kofferbak open in Belfort, terwijl ze vroeg: “Pap, waar zijn mijn schaatsen?” Ziek worden op de meest onhandige momenten. Koffers staan klaar in de keuken, dure visa en spoedpaspoorten voor Rusland, Kolomna. Op naar de finale van de Europacup. De tribunes tijdens de Starclass Finale in Kardinge, die februari, waren goed gevuld, ook door ouders uit Italië, een regio zwaar getroffen door Covid. Terugkijkend weten we dat op dat moment al mensen ziek waren. De shorttrackhal diende als mortuarium. Een rode kaart. Twee keer geel, waarvan de tweede gele kaart vanwege twee keer een P. Heen 1300 kilometer gereden en op zaterdagochtend uit de competitie gezet. Je naam komt niet eens meer voor in de lijst. En weer 1300 kilometer terug, bedrukt. Kom op vader, toon je volwassen.

Extra avondje trainen. Regiocompetitie, Regiofinale. Prima te overzien. Naar Enschede – voor dag en dauw want inschrijven vóór 07:30 uur. Meedoen in Turnhout, eens een keertje. Zomerijs in Dordrecht. KNSB-cup. Langzamerhand wordt het serieuzer. Starclass. Lausanne, Dresden, Bergamo en veel meer. Bormio Alta Valtellina. Naar de NK’s, goud. Challengers in Boedapest. Het loopt echt uit de hand. Vorig seizoen als sportief hoogtepunt naar de Youth Olympic Games in Gangwon, Zuid-Korea. Een fantastisch georganiseerd evenement, een ervaring voor sporters. En voor ons. Gekker wordt het niet. Dit seizoen de drie Worldcups, tweemaal in Bormio, eenmaal in Quebec. Het seizoen afsluiten met het Wereldkampioenschap Junioren in Calgary. Gekker werd het dus wel.

Birgit staat komend sportjaar als tweedejaars Juniore, A2. Alle kansen liggen open. Je bent zo goed als je laatste wedstrijd, realiseert Birgit zich. Als ouders hebben wij de afgelopen tien jaar alle kansen, successen en teleurstellingen met onze kinderen mogen meemaken. Ik vind het bewonderenswaardig en geniet van de jeugd die zich inspant. Alles ervoor doen, alles ervoor laten. Een paar weken geleden hielp ik mee tijdens de regiofinale in De Uithof. Dan zie ik weer jonge Fabians en Birgitten rondkrabbelen, met hun ouders aan de kant. Ouders die nog moeten helpen met veters strikken. Ouders die niet kunnen voorzien hoe het kan uitlopen – van schaatsles naar WK. Geweldig.

Antwan Radt