Rein vertelt over zijn 50 jaar bij DKIJV (Deel 2)

De zeer succesvolle periode met het Short Track heeft DKIJV op de kaart gezet. De enorme vernieuwing drang, van de toen nog jonge Menno Boelsma, zorgde ervoor dat vele topshorttrackers naar Nootdorp afreisde om daar schoenen te laten aanmeten.

Short Track schaatsen

Je moet je voorstellen dat in de begin periode op aangepaste Langebaan schaatsen werd gereden. De buizen werden met aluminium hoekjes naar binnen gezet, grotere rondingen en gebogen, maar de schoenen waren de zwakke schakel.

Bij de TU Delft werkte een professor, bij Scheikunde, aan nieuwe materialen voor de lucht en ruimte vaart. “koolstofvezel” noemde men te het. Toen ik deze kennis met Menno Boelsma deelde, werd hij gelijk enthousiast. Dus maar snel een afspraak maken met die professor, zij hij tegen mij. Zo geschiede. Menno toen 16 jaar oud had voorbeelden van de voeten, in gips, meegenomen om de professor te laten zien. Deze vond het zo leuk dat hij alle medewerking toezegde en zelfs materiaal ter beschikking stelde. Daarna is het met de bouw van dit soort schoenen heel snel gegaan en weten we nu niet beter, of er zit carbon vezel in je schaats schoenen.

Nederland (DKIJV) was internationaal zeer succesvol bij het shorttracken. De namen die ik mij kan herinneren zijn naast Menno en Ger Boelsma: Hans Janssen, Paul Rutten, Arie Ravensbergen, Wim den Elsen, Jacco Mos en Anne Schouten. Heel wat nationale en internationale successen werden behaald.

Na deze periode is het short tracken wat minder populair geworden, maar gelukkig begint het weer te op te bloeien. We hopen dat het in de toekomst weer net zo succesvol zal worden als in het verleden.

Een eigen clubhuis

Gedurende de 12 jaar dat ik als vicevoorzitter deel uitmaakte van het bestuur van DKIJV met zijn er belangrijke stappen gezet voor de toekomst van DKIJV. Zo is er een eigen clubhuis gekomen. Ger Boelsma senior was in die tijd voorzitter.

Voor dat we het huidige clubhuis kregen, huurde wij het oude clubhuis naast AV40 bij de atletiek baan. Het gebruik moest wel worden aangepast, waaronder het aanleggen van douches. De vader van een van de jeugdleden was hoofd technische dienst bij de TU Delft en zorgde voor de installatie van de douches. Hiervoor moesten wel de betonnen bakken worden gesloopt. Door veel zelfwerkzaamheid werd dit mogelijk gemaakt. De ruimte werd van wandtegels voorzien en maakte het mogelijk om na de training lekker warm te douchen.

Groei door Jeugd

De club groeide en vooral door de Jeugdschaatscommissie -Rob Karte samen met Joep van der Eijk- gingen steeds meer kinderen schaatsen. Ook de redactie en makers van het clubblad van DKIJV verdienen een groot compliment. Zij zorgden ervoor dat -zonder de moderne communicatie middelen van nu (internet, Whatsapp, Instagram en Facebook) de leden op de hoogte werden gebracht van alle activiteiten en resultaten het gehele jaar door. Soms blader ik nog wel eens door die clubbladen; een waar genot om te doen.

Schaatsen van Aluminium

In 1983 werd ik door louter toeval betrokken bij het ontwikkelen van nieuwe schaatsen. Op een zondagavond moest Maurice van de Wetering een 1500m rijden. Maurice had nieuwe “Raps” schaatsen van aluminium. Direct na de start viel Maurice voorover als gevolg van een breuk in het onderstel van zijn rechter schaats. Zwaar teleurgesteld kwam hij bij mij. Ik bekeek de schaats en zag wat voor breuk er was ontstaan. Het onderstel heb ik mee genomen naar het Laboratorium voor Materiaalkunde waar ik toen werkte. Samen met Metaalkundige Theo Luijendijk hebben we de schaats onderzocht en we kwamen tot bijzondere ontdekkingen: het onderstel bestond uit twee delen die d.m.v. van een lijm aan elkaar waren verbonden. Geen hoogstandje van technologie.

Het toeval wilde dat ik aan het einde van die week een KNSB schaatstrainersbijscholing had  in Utrecht. Daar gaf Pieter Visser -op dat moment kernploegtrainer van Zwitserland- uitleg over nieuwe materialen binnen het schaatsen. Ook over de aluminium schaats; er waren alleen maar voordelen. In de pauze heb ik Pieter even bijgepraat over mijn bevindingen. De daaropvolgende maandag stonden de Technisch Directeur en Pieter bij mij op het lab.

De eerste vraag was hoe men dit probleem moest oplossen? Stoppen met deze productie was mijn antwoord. De reactie was dat dit niet kon, omdat men net een nieuwe matrijs (mal) had laten maken. De daarmee gepaard gaande kosten bedroegen enkele tonnen (in guldens).

Ik had inmiddels contact gehad met een extrusie-bedrijf in Harderwijk en we togen nog diezelfde dag naar het bedrijf. Aan het eind van het bezoek zag men in dat een geëxtrudeerd aluminium profiel de oplossing was. De prijs van de benodigde matrijs bedroeg slechts enkele duizenden guldens. Vanaf dat moment is de knop bij RAPS geheel omgegaan en werden Theo Luijendijk en ik betrokken bij het ontwikkelen van schaatsonderstellen inclusief de stalen messen. Zo kwamen er nieuwe poedermetalen messen in de schaatsen. Binnen DKIJV zag je steeds meer schaatsers op RAPS schaatsen gaan rijden.

In 1997 heb ik de laatste 11 Steden tocht op een nieuw soort schaats gereden met zeven scharnierpunten. Nog aardig om te vertellen is dat tussen Bartlehiem en Dokkum er een boutje uitgelopen was, waardoor de schaats niet meer dichtklapte. Ik heb toen bij een smederij in Dokkum een boutje M6 gehaald en de tocht uitgereden. De medewerkers van de smederij waren verbijsterd, want zulke schaatsen hed men nog nooit gezien.

Jaren later kregen met in Rob Veldhoven onze eigen schaatsspecialist; die een intensieve samenwerking aanging met MAPLE (waar RAPS inmiddels toebehoorde).

Het huidige jeugdschaatsen, onder de leiding van Leon en Majoka van Bohemen, heeft een enorm aantal jeugdige leden, waarvan in de zomer er een aantal skeeleren en meedoen aan de droogtraining.

Skeeleren bij DKIJV

Zo’n 10 jaar geleden hebben Steef van Adrichem en ik het skeeleren nieuw leven in geblazen. Ik stopte als trainer bij “Christel Sport” uit Den Hoorn en kon die tijd nu steken in het skeeleren voor de jeugd.

Het eerste jaar werd de parkeerplaats in Den Hoorn als oefenplek gebruikt. Dit was het begin van iets dat nu niet meer is weg te denken. Skeeleren en DKIJV horen bij elkaar. Als we zien met hoeveel plezier er op maandag (Nootdorp) en vrijdag (Rijswijk) wordt getraind, wordt ik daar elke keer weer blij van.

Vooral groepje 1 wat Kees Hoek en ik samen doen is een waar feest elke keer. De wil van veel kinderen om beter te worden is bijzonder groot. Op initiatief van Kees Hoek wordt er elk jaar tegen het einde van het skeeler seizoen een tochtje gemaakt naar IKEA Delft. Niet voor de meubels of andere mooie dingen, maar voor een ijsje. De eerste keer was ik erg verbaast over afstand die de kinderen dan aankunnen. Ook de slimheid waarmee de allerkleinste kans zien om de ijsmachine voor de gek te houden, verbaasde mij. Bij mijn vraag, hoe kom jij aan zo,n groot ijsje? Kreeg ik als antwoord: “Meester daar moet je slim voor zijn.” Wat moest ik daar op zeggen. Ik stond echt met een mond vol ijs. Inmiddels heeft een van de kinderen mij in vertrouwen genomen.

Tijdens het skeeleren vertellen de kinderen honderduit. Op een bepaald moment vertelde een meisje: “Meester Rein?”.  “Ja”, zij ik. “Mamma heeft een baby in haar buik.” Ik vroeg of ze een zusje of broertje wilde? “Een zusje”, zij ze. Ik vroeg waarom. Haar antwoord: “Broertjes maken al je speelgoed stuk!” Het werd een broertje; en blij dat ze er mee zijn!

Het skeeleren op maandag en vrijdag voorziet in een enorme behoefte. Samen met Kees Hoek doen we de allerkleinste, groepje 1. Naast de basis-oefeningen die we op de baan doen, rijden we altijd een rondje door de polder. Bij dat laatste kunnen we altijd rekenen op ouders die met ons meefietsen voor de nodige ondersteuning. Tijdens het rondje wordt er gezongen, puzzels opgelost en leuke verhalen verteld. Soms houden we een speurtocht/puzzeltocht en een keer in het jaar doen we dus een ritje naa de IKEA voor een ijsje.

DKIJV kan trots zijn op zichzelf, met zo veel enthousiaste leden, ik ga geen namen meer noemen want, want gegarandeerd dat je er een aantal vergeet.

De toekomst

Dat DKIJV is uitgegroeid tot een Multisport schaatsvereniging mag duidelijk zijn. Om dit zo te houden moet er geïnvesteerd worden in kader, trainers en begeleiders. Ik zie dit als een taak van het bestuur, die een platvorm moet bieden aan jonge talentvolle/aankomende trainers.

Gelukkig zien we dat er inmiddels een toename is van trainers die het goed doen.

Ik stel vast dat ik zeker bepaalde anekdotes ben vergeten. Misschien dat andere leden daar nog wat aan toe kunnen voegen.

Om zo lang lid te zijn van een vereniging is een voorrecht. Gelukkig zijn er meer die vele jaren achter hun naam hebben staan. Laten ervoor zorgen dat DKIJV blijft wie zij is, met de gezellige informele sfeer voor iedereen.

Ik vond het leuk om mijn beleving van 50 jaar DKIJV aan het papier toe te vertrouwen.

Rein van de Velde