Het eerste weekend van het nieuwe jaar is DKIJV met de wedstrijdgroep afgereisd naar Erfurt. Hier hebben zij deelgenomen aan wedstrijden in de prachtige Gunda Niemann-Stirnemann Halle. Lees hieronder hoe onze wedstrijdgroep deze bijzondere ervaring heeft beleefd!
Vrijdag
Om half 4 ’s ochtends verzamelden we bij het clubhuis van DKIJV voor onze reis naar Erfurt. Voor sommigen was dit net iets te vroeg, het was dan ook direct duidelijk wie een ochtendmens was en wie niet. De busrit begon meteen met avontuur: Brenda’s navigatie was nog in slaapmodus, waardoor we Nouschka’s huis steeds dichterbij zagen komen. Uiteraard waren de andere bussen al lang op de snelweg en namen zij niet het door Brenda benoemde: ‘Uitje naar de McDrive.’ Zo kwam de bus van Brenda wel met meer uitspraken en lag het taalvermogen zeer hoog. U zult het vast niet geloven, maar in deze bus is ook een nieuw PR gezet voor het zo vaak mogelijk Hè en daarna Ohhhh zeggen! Dit samen met Brenda’s geweldige navigatie (die bestond uit de telefoons van Mariska en Anne-Lotte). Gelukkig zetten we daarna koers richting Duitsland, waar het landschap steeds witter werd naarmate we de grens overstaken. Bij de tweede stop was de wedstrijdgroep dan ook super serieus bij het bouwen van een mini sneeuwpop, deze was zelfs zo kundig gebouwd dat deze een nek had!
Hierna kwam de volgende uitdaging in Erfurt die ook overbrugt moest worden: de Parkeergarage! Want kom je met een bus nu wel of niet onder een garage door met een hoogte van 2 meter? Het antwoord was gelukkig: ja! Na ook dit avontuur overwonnen te hebben, gingen wij naar de ijsbaan. Voor velen de allereerste keer in de Gunda Niemann Stirnemann Halle. We mochten anderhalf uur op het spiegelgladde ijs van Erfurt schaatsen, dit is wel even wat anders dan het hobbelige ijs van de Uithof. De tijd vloog voorbij! Het DKIJV wedstrijd team kreeg ook direct een teambuilding op de ijsbaan. Dit kwam voor velen namelijk bij het ijs op en afstappen. In Erfurt zit je namelijk op het middenterrein als je je schaatsen aandoet (dat kan dus ook in plaats van padelbanen!) en er is geen lage bording die dit terrein scheidt van het ijs. Het was dus een kundige opgave om het ijs op te komen, maar het was niet iets dat niet samen overwonnen kon worden!
Deze dag was extra speciaal, omdat het Sara’s verjaardag was. De hele wedstrijdgroep heeft samen een cadeau geregeld. Maar ter wille van Sara’s haar (eigenlijk wilde niemand het opruimen) zijn de party kanonnen niet afgeschoten. Dit mag Sara later zelf doen, veel geluk hiermee Serge! Verder werd er een heerlijke ijstaart geregeld en met z’n allen vierden we dit feestelijk.
Voor het avondeten kregen wij nog van Mariska een prachtige Oomssport bidon met een Erfurt 2025 sticker erop. Wat echt leuk geregeld was!
Het avondeten bestond uit pasta, al was de kleine hostelkeuken duidelijk niet ingericht op een grote groep hongerige schaatsers. Al vonden wij het heel gezellig! Maar de Duitsers……. Nou wij denken dat zij dat ook vonden, want wij hebben geen geklaag gehoord! 😉
Na deze lange dag was iedereen redelijk vermoeid, en ging iedereen op tijd naar bed om de volgende dag fit te zijn voor de eerste wedstrijddag.
Zaterdag
De dag begon om 7.30 met een heerlijk ontbijtje. Voor sommigen was opstaan net wat makkelijker dan voor anderen, maar uiteindelijk zat iedereen fris en fruitig aan tafel. Hierbij was het echt heel knap van Seppe hoe wel gerust hij eruitzag na zijn treinreis van 9 uur van de vorige dag!
Na het ontbijt wandelden we door een prachtig besneeuwd winterlandschap naar de ijsbaan. Dit was voor sommigen de eerste wandeltocht van het jaar, maar voor 2 zeker niet! Tippi en Nouschka, die waren zeker warm na het bivakkeren in de sneeuw. Eenmaal op de ijsbaan zochten we een plekje om onze spullen neer te zetten en begon de warming-up. Geen rondje rennen om de 400m-baan zoals op de Uithof, maar een gezellige, gezamenlijke warming-up op het middenterrein. De wedstrijden begonnen met de 300 meter ritten voor de jongste deelnemers, gevolgd door de 500 meter ritten. Het gladde Duitse ijs voelde heel anders aan dan dat van de Uithof, maar dat weerhield niemand ervan om flink te knallen. PR’s en SB’s vlogen ons om de oren, en de coaches straalden van trots. Wat zeker ook mooi was, is dat onze trainers harder konden coachen dan de Duitsers! Dat klinkt misschien als niets, maar dan heeft u nog nooit een Duitser horen coachen! Echt knap: Paul, Rinse, Rodger en Brenda!
Na de wedstrijden was er vrije tijd. Een deel van de groep ging op verkenning in de stad. Eerst leek dit een kleine reis te worden door de stad, totdat de kledingwinkels aangetroffen werden! Maar dat was niet de enige stop, want er moest ook een cadeau voor Paul gehaald worden (want waarom ook niet!). Daarom kwam de groep terug met mini Paul! Dit was een reusachtige beer, of nauw ja….. een mini varken knuffel. De rest van de groep bleef in het hostel om pannenkoeken te bakken. En hoe! Met maar liefst 13 pakken mix werden stapels pannenkoeken gebakken, die bijna net zo snel werden opgegeten. Applaus voor het pannenkoeken team!
Na het eten werd er samen afgewassen – een gezellige klus die snel geklaard was. In de avond werd er op de kamers gechilld, potjes Weerwolven gespeeld, en nog wat laatste schaats besprekingen gehouden. Rond 21.30 werd iedereen weer naar de kamers gestuurd, al was het niet overal direct stil deze avond. Maar niet iedereen, want Rodger heeft tot 23.00 ‘s avonds schaatsen geslepen voor heel wat deelnemers! Quinten en Roëll sliepen daarom die avond ook gezellig in het hostel.
Zondag
Zondagochtend begon vroeg, want alles moest worden ingepakt voor vertrek. Zeker weer een hele opgave, want ook de bedden moesten uiteraard afgehaald worden. Voor deze controle hadden wij onze geweldige baas: Lisa! Gelukkig heeft dan ook echt iedereen het netjes achtergelaten. Na weer een lekker ontbijt ging de groep bepakt en bezakt richting de ijsbaan voor de laatste wedstrijddag. Of nou ja, bepakt en bezakt, wij kregen echt de service van ons leven, want onze tassen mochten in de bus mee, terwijl wij naar de ijsbaan liepen. Zelfs onze schaatstas, waarmee we de vorige dag wel moesten lopen.
Na afloop van de wedstrijden was het tijd om afscheid te nemen van de ijsbaan en Erfurt. Tijdens de terugreis werd er veel geslapen, gelachen en nagepraat over het weekend. Oponthoud op de Duitse snelweg zorgde ervoor dat we 2 uur later dan gepland aankwamen in Delft, maar dat mocht de pret niet drukken. Maar een langer kamp, wie wil dat niet!….
Het weekend in Erfurt zat vol gezelligheid, mooie prestaties en onvergetelijke momenten.
Coaches, sponsoren en rijders bedankt! Volgend jaar weer?