27 december 2011 – “Ja, mààààm. Ik kom zo!”
Ik had mij er al op voorbereid dat ze zo zou reageren als ik haar zo vroeg zou wakker maken. Dus niet! Dit kon wel eens een ochtend met veel verrassingen worden.
Bij binnenkomst op de Uithof werden we hartelijk begroet door bekenden, die al druk bezig waren met het uitdelen van ‘nummer’-hesjes. Gelukkig wisten we de avond van te voren al in welke ritten ze moest rijden, anders had moeders meer moeite gehad met het bedwingen van de zenuwen dan dochterlief. Nergens voor nodig, want het liep weer op rolletjes. “Wauw, zelfs de echte klok doet het”. De officiële tijdwaarneming, kinderen netjes in groepjes. Je kon zien, dat veel vrijwilligers er zin in hadden. Het is ook niet niks, ruim 110 kinderen van diverse verenigingen in anderhalf uur wegschieten. Voor sommige kinderen was het zelfs de eerste keer. Heerlijk even snel je hand opsteken als je je vader of oma herkent, terwijl je ondertussen letterlijk balanceert en je ook nog de tip van je vader herinnert: schop je voet naar voren als je over de streep gaat.
De kleurrijke prijsuitreiking deed zelfs een beetje aan een pré-Zuid Hollands Kampioenschap denken. De kids moesten het opnemen tegen onbekende tegenstanders van andere verenigingen. Dat leverde soms een enkele traan op. Van je groepsmaatje weet je immers dat je het kan winnen, maar niet van de rest. Toch was iedereen zeer sportief en werden ze gehuldigd als echte kampioenen op een podium.
Het was een geslaagde wedstrijd voor al die enthousiaste kinderen.
Uw verslaggever: een enthousiaste moeder en toeschouwer!
