Grefrath DE, 15 dec 2018 – Een sfeervolle open buitenbaan in het buitenland midden in een winterlandschap met zonnetje erbij…..zo heb ik het een aantal jaren de ‘Förderkreispokalrennen’ in Grefrath meegemaakt. Altijd een ‘net wat specialer’ pupillentoernooi.
Met de goede weersverwachtingen in het vooruitzicht was ik ervanuit gegaan wederom een mooie dag te beleven. Helaas….deze keer bleek er weinig van mijn verwachtingen uit te komen. In zowel positieve als negatieve zin.
Opstartprobleempjes
Laat ik maar beginnen met de negatieve ervaringen; het was koud, erg koud. Rond het vriespunt met een behoorlijke wind erbij. Geen zonnetje te bekennen, wel enkele verdwaalde sneeuwvlokken. Troosteloos weer. Daarnaast liggen er veel blaadjes op het ijs of zijn erin gevroren. En dat voel je direct als soort van rem. Geen snelle tijden dus.
De start is stipt om 10:00. Althans, als het startpistool werkt…en dat is niet het geval. En daar sta je dan met de rijders die het wel heel koud hebben. ‘We beginnen zo, dus hou de rijders paraat’ was het advies van de wedstrijdleiding. Na 40 minuten wachten waarbij er vele ronden ingereden werden toch maar naar de kleedkamer gegaan. Juist dan wordt er binnen 5 minuten een alternatief bedacht in de vorm van een starten op het geluid van een fluitje. Niet ideaal, maar we kunnen wel van start gaan. Tot zover de negatieve berichtgeving.
Goede prestaties en gezelligheid
Met de DKIJV-ers Mare, Amanda, Emma, Matthijs, Luuk, Stian en Guus plus een ‘leen-rijdster’ van STG Koggenland gaan we de strijd aan. Elke pupil rijdt een 300 en een 500m. En dat gaat goed, erg goed, boven verwachting zelfs. Er worden mooie tijden gereden onder het toeziend oog van de assistent-coach Jennifer en mijzelf. Uitschieters zijn Stian, Luuk, Mare en Amanda die op één of beide afstanden top-3 rijden. Gezien het zeer sterke deelnemersveld is dat gewoon erg knap.
Onderling in het team is de sfeer erg goed, iets wat ik persoonlijk erg belangrijk (het belangrijkst) vind. De leen-rijdster wordt bijvoorbeeld goed opgenomen in het team en zelfs ‘omgekat’ in DKIJV kleding voor de groepsfoto.
Vlammen en een anticlimax
Het slotstuk is de estafette waarbij elke rijder één ronde moet rijden. Al in de training is hierop geoefend op initiatief van de rijders zelf! Even dreigen we niet door de strenge drievoudige(!) Duitse controle op beschermende kleding heen te komen. Door snijvaste sokken te lenen van de assisstent-coach en de enkelsokjes wat dieper in de schaatsen te steken mogen we dan toch starten. Het onderdeel wordt super goed uitgevoerd waarbij we in onze serie het ene team op 1 ronde zetten en het andere team zelfs op 2 ronden. Ongehoord snel! Daarna is het afwachten welke tijden er in de andere series gereden worden.
Vol spanning wachten we op de uitslag. Welke van de uitgestalde bekers zal onze kant op komen? Al snel komt het bericht dat de prijsuitreiking het 45 min later zal plaatsvinden. Geen probleem, wij hebben het wachten er graag voor over. Weer enkele minuten later komt echter het bericht door dat ‘door technische redenen’ er die middag er geen uitslag meer zal komen. De uitslagen inclusief prijzen worden opgestuurd. Tsja, en zo eindigt het toernooi toch met een anticlimax.
Wachten wordt beloond
Na 3 dagen wachten is daar eindelijk de uitslag en zoals we al vermoedde heeft DKIJV het heel goed gedaan. Individueel is Mare 1ste geworden, Stian 2de, en Amanda en Luuk 3de. Maar ook de andere rijders hebben het heel goed gedaan door net onder de top drie te eindigen waardoor we een (gedeelde) derde plek in het verenigingsklassement hebben behaald. Op de estafette zijn we zelfs tweede geworden. Prestaties om trots op te zijn, en dat ben ik dan ook op dit team. Toch weer een zeer positief gevoel aan het toernooi overgehouden.
Afscheid Grefrath
Na 5 jaar ouderen, begeleiden, assisteren en coachen geef ik toch wel met enige weemoed het spreekwoordelijke stokje over. Mijn kinderen zijn te oud geworden om nog mee te mogen doen. Ik hoop dat de ‘volgende generaties’ DKIJV jeugd evenveel plezier aan het toernooi mag beleven als wij in het gezin hebben beleefd.
Noot van de redactie: Bedankt voor je inzet bij het schaatsen en het inline skaten Sebastiaan. Al hebben we het niet van dichtbij meegemaakt, we hebben genoten van je stukjes. Hierbij een greep van je verslaggeving.
Door een verkeerde interpretatie dacht de redactie dat Sebastiaan helemaal zou stoppen bij DKIJV, maar dat is gelukkig niet waar, het geldt alleen voor zijn betrokkenheid bij grefrath.
“Ik ben dit jaar bij de resterende pulillentoernooien nog steeds de coach.
Daarnaast heb ik intentie door te gaan als trainer-coach skeeleren en bemoei ik mij steeds meer met de anco selectie. Voorlopig is DKIJV niet van mij af. 😊” – aldus hemzelf.
We zijn nog ig steeds blij met zijn inzet en zijn verslaggeving. Leuk on wat stukjes terug te lezen:
http://www.dkijv.nl/2017/02/gerard-ettes-bokaal/
http://www.dkijv.nl/2017/01/marathonmannen-en-vrouwen-bij-de-pupillen-gezocht/
http://www.dkijv.nl/2015/03/medailleregen-voorjaarswedstrijd-en-pupillen-competitie/
http://www.dkijv.nl/2013/10/dkijv-valt-goed-in-de-prijzen/
Foto’s
https://photos.app.goo.gl/hBZsawEkEJPf2oRs6
Uw verslaggevers,
Coach en assistent, Jennifer en Sebastiaan.
